Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest dissabta dins « La Provence », edicion deis Aups. Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de quinze ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Chronique pour ce samedi 16 mars 2013
en lenga nòsta
Per l’Agachaire
Un 16 de març
Doas datas se pòdon celebrar encuei : aquela de la fèsta d’una santa, e una autra pas tant santa, emai puslèu tristassa…
La fèsta es aquela de santa Benedicta de Sant-Damian.
Una santa gaire conoissuda, mai que podriá venir a la mòda ara qu’avèm un papa que s’ei fach sonar Francés.
D’abòrd qu’aquela santa fuguèt una des promières clarissas e, après aguet rejonch santa Clara au convent de Sant-Damian d’Assisa, ne’n prenguèt puei la succession.
Tot ce que s’ei retengut d’ela ei son observacion de la règla, e tot promier de la pauretat.
La data pas tant santa, emai tristassa, aquò es una question de ponch de vista…
Era lo 16 de març de 1915, mai es pas una data de la guèrra de 14 directament, qu’aquela de datas e de jorns de tristum ne’n manquèt gaire.
Mai es aqueu jorn d’aquí que l’aussent (en francés « l’absinthe ») fuguet enebida dins tota la França, e aquò per quasiment un sègle (emai lo nom o fuguèsse encara encuei).
L’interdiccion èra estada presa a Niça tre lo mes d’avost de l’an d’avant ; bensai que lo govèrn militari de la plaça èra pas tròp segur dau patriotisme dei Niçards, Francés encar pron novèus…
Fuguèt lèu delargada, mai venguèt totala que lo 16 de març de l’an d’après.
Devo pasmens dire que n’i a tot plen que ne’n fuguèron contents…
