Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest dissabta dins « La Provence », edicion deis Aups.
Per informacion, aquesta cronica comencèt, li a mai de tretze ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Chronique pour ce samedi 25 décembre 2010 en lenga nòsta.
La Promiera Crècha ?
Per l’Agachaire
L’òm a costuma de dire que la promiera crècha, la devèm a sant Francés d’Assís, que la faguet per Calendas a Greccio, en 1223. Mai i a gaire de monde que sabon ce que passet au just ailà aqueu jorn d’aquí.
O sabèm, pasmens, per la promiera biografia dau « poverello », escricha en 1232 per un francescan italian, Tomàs de Celano. Nos ditz dins sa « Vita prima » qu’aquel an, un abitaire de Greccio (li disién Joan) sonet Francés per li demandar de venir celebrar ailà la fèsta de Novè. Eu diguet de òc, mai qu’adobèsse l’endrech per representar coma Jèsus èra couchat dins una grúpia, sus un pauc de fen, entre un ase e un buou. Ansin faguet Joan, e Francés i anet, e se diguet la messa sus una grúpia vueja, entre un ase e un buou. A un moment un dei fidèus, « òme de vertut », aguet una vision : li mostrava aquesta dins la grúpia un enfanton inanimat, mai que semblava de se derrevelhar quand lo sant se sarrava d’eu.
Vaquí ce se passet a Greccio, ni mai ni mens. Es qu’aquò se pòt batejar de « promiera crècha » ? Remarcarem que l’i manca la totalitat de la Santa Familha … Mentre aquesta figurava despuei lo sègle VI dins la glèisa romana de Santa-Maria Majora, e per Nadau la messa se celebret lèu davans aquela crècha permanenta. Mai es aquela de Greccio que rintret dins la legenda, ambé just una grúpia vueja e un parèu de bèstias…