Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest diménegue (dimenge) dins « La Provence », edicion deis Aups. Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de vint e doi ans, lo 18 de junh de 1997. Òsca !
Cronica, dau 10 de novembre dau 2019 en lenga nòsta per l’Agachaire
Noè
Lo monde qu’es encuei sa fèsta an pas totjorn un nom de sant. Ansin de Noè que, emai siegue estat considerat coma profèta (tant per lo Coran d’alhors coma per la Bíblia), ei jamai estat canonisat nimai beatificat.
Quora venguet un pichon nom ? Au dire de Wikipèdia, fuguet de mòda en Euròpa a comptar dau sègle XVII, e son les protestants que lo lancèron. Mai l’informacion ei faussa, d’abòrd qu’aicí es emplegat au mens despuei lo sègle XV. Es ansin que, fai d’annadas, aviáu publicat lo jornau d’un entrepreneire de transumància tengut en 1480 per un que se sonava Noè de Barràs.
Coma personatge de l’Ancian Testament, ei subretot conoissut per l’episòdi de l’arca que bastisset per li embarrar un parèu de totei lei bèstias dau monde, per lei sauvar d’un deluvi que Dieu aviá mandat per tuar l’ensems dau genre uman, qu’èron totei de pecadors, alevat eu Noè, qu’èra un just e qu’eu solet (ambé sa familha) s’ameritavon d’èstre sauvats.
Un còp retirada l’aiga dau deluvi e la tèrra secada, Noè comencet de la cultivar, e la promiera causa que plantet fuguet una vinha. Un còp qu’aguet fach de vin, ne’n beguet e s’empeguet tant qu’un de sei fius, Cham, lo retrobet tot nus au mitan de son tibanèu… L’anet dire a sei fraires que, elei, rintrèron de reculon e lo curbèron de son mantèu. Quand o sachet puei , Noè maudisset Cham…
Jean Yves ROYER