Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest diménegue (dimenge) dins « La Provence », edicion deis Aups. Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de vint e doi ans, lo 18 de junh de 1997. Òsca !
Cronica, dau 03 de maI dau 2020 en lenga nòsta per l’Agachaire
Polit mes de mai…
Aquesta comencença de mai e les promessas que n’esperem, ei l’ocasion d’oblidar un moment nòstes epidemias d’autre temps. Aicí coma dins la maja part des païs d’occident, mai èra celebrat tre sa debuta per de molons de tradicions, sovent acompanhadas de cançons.
La pus comuna en Provença èra aquela que ses promiers mots n’èron : « Vaquí lo polit mes de mai », coma o podretz verificar en ne’n piquent lo títol en linha. E coma la mòda d’aquesta passa es a la parodia de cançons conoissudas en les acomodent ai moments que vivèm, me siáu amusat a travestir aquesta :
« Vaquí lo polit mes de mai Que les confinats venèm gais, Tornarem totes per carrièras Sensa plus far tant de manièras. Oblidarem l’atestacion, Que n’aurem plus jamai besonh ; Se garçarem dei sentinèlas, Cadun podrà faire la bèla. Aqueu putan de covidàs Que ne’n siam totei mai que las, L’engavarem de cloroquina E nautres anarem en quina. Siegue miegjorn ò mièja-nuech, Que l’i ague d’aura ò de temps drech, Podrem passejar dins la còla, Contents coma l’aucèu que vòla. Puei a Marselha anarem lèu, Far les preguieras vèrs lo Cèu E Sant Raolt de la Timona, Per plus jamai faire la mona. E quand serem desconfinats, Farem la nòça en Daufinat, I anarem totes en renguièra Gitar masqueta a la ribièra. »
Ara veirem ben se n’i a que la van cantar e metre en linha…
Jean Yves ROYER
Lo tèxte de Jean Yves ROYER cantat per Michèu Prat :