Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest diménegue (dimenge) dins « La Provence », edicion deis Aups. Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de vint e tres ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Cronica, dau 27 de setembre 2020 en lenga nòsta per l’Agachaire
Sant Ausiàs
Entre lei sants e santas celebrats encuei, retendrai lo pus pròchi de nautrei dins l’espaci, d’abòrd qu’èra naissut en Leberon e visquet un temps en cò de sa frema a Puei-Michèu. Vòlo parlar d’Ausiàs de Sabran, especialament renomat per la virginitat que gardet ambé son esposa. Una autra rason de l’evocar es que n’avem gardat una biografia occitana dau sègle XIV.
Segon aquesta, èra dejà sant avans de nàisser, e sa maire o sentet tot just gròssa : « La sua mayre, la qual avia nom Lauduna Blanca, quand lo portava e’l ventre, sentia mental mutacion, e sort en pietadozes e sants deziriers e bonas affections, e en obras de pietat. »
Pas besonh de dire que ses qualitats se manifestèron pron d’ora. Ansin, encara en noiriça, bramava que voliá pas sortir, se d’abòrd l’òm aviá pas fach la caritat ais paures qu’esperavon a la pòrta : « E cant fon vengut a la etat de dos o de tres ans, era mogut de grand pietat als paubres de Crist ; car cant sa nuyrissa lo portava fora l’ostal, motas vegadas passar non volia, sinon que als paubres que eran aqui dones hom prumieyramen almoyna ; mas que plorava entro que la nuyrissa se’n tornava per aver de pan a far la almoyna, e adonc alegre se’n passava. »
Amb un tau començament, lèu li atribuèron tot plen de miracles, que sa virginitat mantenguda jusqu’au liech fuguet pas lo mendre…
Jean Yves ROYER