Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest diménegue (dimenge) dins « La Provence », edicion deis Aups. Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de vint e tres ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Cronica, dau 04 d’abriu de 2021 en lenga nòsta per l’Agachaire
Per Pascas
Me demando ben de que vau posquer escriure encuei ?… L’an passat, lo dimenge de Pascas, just parlavo des epidemias d’autre temps, que vesiáu pas tròp de que dire d’autre. Mai jamai me seriáu imaginat qu’una annada puei, ne’n seriam totjorn aquí, emai aguessiam conoissut d’unei moments pichonets onte pensaviam qu’eriam sortits d’afaire !…
D’autres annadas, rapelavo les tradicions pascalas de Provença, les crestianas e aqueles que o son pas tant. Lei braçadèus d’aicí, lo reguinèu d’ailà, les estrenas que fasiam totes aqueu jorn de nòstei vièstits d’estiu, quunte temps que faguèsse, la salada de romana ambé d’uous durs que manjaviam a miegjorn…
Aquò ren que per parlar de causas qu’ai conoissudas, emai d’aqueles que sachèro pus tard, coma de far faire ses promiers pas ai dròlles a la messa d’aqueu jorn, lei vertuts de l’aiga de Pascas e autres crèires de tota mena… Sensa parlar de totei les provèrbis sus lo temps, mai que mai aqueles que metián en rapòrt lo temps dau jorn amb aqueu de Novè, ambé d’istòrias de fuec e de juec, que se n’i aviá un a una data, riscava pas de se retrobar a l’autra…
Esto darrier provèrbi l’ai encara entendut fai pas gaire, mai a l’ora d’ara aquelei dires meteorologics an plus gis de pertinéncia, de tant qu’aquela paura planeta, la fasem caufar e rescaufar, e aquò tot de lòng de l’an…
Jean Yves ROYER