Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest diménegue (dimenge) dins « La Provence », edicion deis Aups. Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de vint e cinq ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Cronica dau 07 de mai de 2023 en lenga nòsta per l’Agachaire
Vida d’autre temps
De pichòt, se dins ma familha eriam plus a la campanha, n’aviam encara quasiment la vida. Restaviam dins un dei darriers ostau de la vila, pròchi de placetas ont estarpavon de galinas, e onte venián dormir les avers partent s’amontanhar. En mai dei galinas, aviam de lapins, una vinha que ne’n fasiam nòste vin. A la vinha, aviam d’amendiers, de perseguiers, una figuiera, e mon oncle l’i teniá cinc bruscs, que fasiam nòste mèu a l’ostau. Aviam pereu una oliveta, que portaviam les olivas au molin dau quartier. Pus luenh, a la Vièlha Granja, mon grand metiá quaranta gramas de grana de manhans. Coma ma grand, en me gardent, continuava de travalhar en cò d’un jardinier, e d’anar ajudar dins d’unes campanhas, aviam un biais de viure encara pron païsan.
Tot aquò per dire que viviam ambé tota mena de bèstias a nòste entorn, e que lo rapòrt qu’aviam amb eles, tant a sa vida coma a sa naissença e a sa mòrt, a plus ren a veire ambé la majoritat dau monde d’ara, onte les païsans, que son plus qu’una pichòta minoritat, se son lo pus sovent especialisats, e qu’es plus la pichòta policultura amb un pauc de tota mena d’animaus : per travalhar, manjat ò vendre, qu’èra aicí tradicionala. Es adonc de mei remembres toquent aquela vida, e d’abòrd aquelei bèstias que viviam ensems, que vos vau parlar dins mes cronicas venentas.
Jean Yves ROYER