Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest diménegue (dimenge) dins « La Provence », edicion deis Aups. Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de vint e sieis ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Cronica dau 16 de julhet de 2023 en lenga nòsta per l’Agachaire
Juecs ambé lei galinas
Vos ai parlat, fai quauquei setmanas, dei juecs que fasiam ambé les polets ò lei galinas, quand les aviam tuats, de ses patas e ses paumons puei, un còp manjats, ambé son brechet. Mai oblidavo ce que fasiam ambé les plumas : gardaviam les pus bèlas per jogar ais Indians…
E pensavo plus nimai a ce que fasiam ambé lei galinas viventas. Enfin, quand n’aviam pas paur… Èro pas d’aquelei, mai fòrça collègas, lei galinas e lei gaus, n’avián una brava crenta ! Ei verai que, de còps que l’i a, n’i a que son marridas e vos parton volentiers a l’après, ò vos donon de còps de bèc. N’ai jamai tròp sachut lo perqué. Mai l’i a un juec que li fasiam sovent, e lei grands pereu : èra de les ipnotisar. Ai aprés pus tard que l’i aviá d’autres tecnicas, mai nautrei n’aviam qu’una. L’i arribaviam de darrier, l’agantaviam a doas mans dei dos costats, en li tenent les alas còntra lo còrs, e aquí lei fasiam virar lentament en l’èr, fent de grands ceucles ambé lei braç. E lei galinas èron lèu dins un estat, que nos fava totei rire…
Mai l’i aviá d’autres practicas que saubriáu pas tròp coma les qualificar. Ansin, lo paire d’un amic, tre que se trobava ambé de galinas, veniá darrier l’una e li peçugava la coa. Seriáu incapable de nomar lo crit de la galina quand se sentiá tirada ansin (una mena de bram), mai eu s’estraçava cada còp !
(De seguir)
Jean Yves ROYER