ROTLAND PECOUT (1949-2023)
Lo poèta, romancier, jornalista e grand viatjaire provençau Rotland Pecot vèn de nos quitar. En omenatge, l’IEO-06 publica son famôs poèma escrich en 1969 e que fuguèt lo crid de revòuta de tota una generacion.
AVÈM DECIDIT D’AVER RASON.
Avèm decidit d’aver rason
Despolhats de tot, emai dau nom nòstre
tot çò nòstre perdut
tot contra nautri justificat
Creson que la terra es a-n-aqueli que la viòlan.
Tròp d’espèra a enganat l’esper
degalhat tot çò que demòra
mai li montanhas restan drechas.
Desliurats de nòstri darrièri pelhas,
e receptius l’esperit macat,
siàm venguts fòrts de nòstra misèra
nus e gigants…
L’esclau liparà pas pus la man dau mèstre
pr’amor que i a pas pus d’esclaus!
Venèm de nàisser,
de-la-man-d’ailà de toti li vielhi paurs
e di vielhs silencis,
òmes revòutats
es-a-dire
òmes
Ren que còmpte
de si promessas e de sis amenaças
de sa poissança d’aur, d’armas e de mits
ren que vaugue
contra lis òmes de mans nusas
puèi que
avèm decidit d’aver rason.
Rotland Pecout 1969
NOS AN ESCRICH : Carlòta :Totplen de pena d’aver aquesta marrida nova….. Aimavi l’autor, lo poète, l’escrivan, mas sobretot l’Ome qu’èra, amistos, tendre generos, dins lo sieu regard vi donava atencion e importança! Es partit trop lèu, trop joine ! Marrida jornada……. Complanchas per la sieu familha….
Reinat Matalòt. Una perda de mai. Lo podem plànher. Viva !
JF Blanc: Joan Pèire lo cercavi aquel tèxte, es la poesia occitana mai fòrta del sègle XX, a egalitat amb lo « Requisitòri » de Rogèr de Lapassada.
Françoise Dalbera : Un ome saberut d’una simplicitat e d’una generositat qu’es pas comuna … Un apassionat de la poesia et de la lenga.