Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest dissabta dins « La Provence », edicion deis Aups.
Per informacion, aquesta cronica comencèt, li a mai de tretze ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Chronique pour ce samedi 2 octobre 2010 en lenga nòsta.
Lo Jorn de la Trufa
Per l’Agachaire
Vos ai parlat un mes de temps dei Boumians e de sa plaça dins la cultura provençala. L’i tornarai bensai, que les problèmas que li an cargat sus l’esquina (coma se ne’n mancavon…) son luenh d’èstre acabats. E vau reprendre la consultacion dau calendier republican, que ren que de ne’n parlar dins l’encastre que sabèm, ai quasi l’impression de dire un gròs mot…
Adonc siam encuei lo Primidí 11 de Vendemiaire de l’an qu’es ara lo 219en d’aquela paura Republica. (D’abòrd que le 22 de setembre passat, avèm cambiat d’annada.) E ei lo jorn que li aviá mes la celebracion de la trufa.
Coma o sabon totei les Provençaus, aqueu mot representa en cò nòste aquò qu’en francés li dién de « pommes de terre ». En mai d’aquò lo vèrbe trufar vòu dire per nautrei se garçar de quauqu’un ò de quauqua ren, rire d’eu… Pas besonh de far lo còmpte dau nombre de trufas, de galejadas ò de malentenduts qu’aquò donet entre lei doas lengas, lo jorn que sacheriam pereu lo francés ! Quant de monde dins de restaurants se sont vists arribar sus taula de trufas quand esperavon de rabassas ! O lo contrari, que li metiá pas ben son repais au meme prètz…
Mai es que conoissètz l’expression « trufa-trufent » ? Vòu ben dire se garçar, mai sensa ne’n faire lo semblant… Una trufa dei finas, se l’òm pòt dire !