Reinat TOSCANO, liege atentament li pàginas dau site de l’IEO-06. Dins un article consacrat a la « dictada occitana » a liejut « lo doi de copa » en lo sens de s’escapar.
Fa de temps que si pauava la question de saupre se devèm escriure :
– « pilhar lu doi de copa »
– « pilhar lo doi de copa »
– « pilhar lu doi de copas »
– « pilhar lo doi de copas »
Es una question que lo preocupava, que lo « tafurava », coma si ditz en Provençau. Après quauqui recercas vequí la resulta dau sieu travalh :
DOI DE COPAS
La question es de saupre se cau escriure pilhar lu doi de copa(s) ò pilhar lo doi de copa(s), dins l’expression que vòu dire s’esbinhar.
RANCHER escriu «Piglia lu doui de coupa e s’en courre ben leù.» (Lou lioun e lou vedeù). Me sovèni dau Majorau COMPAN que m’expliquèt qu’èron li doi cambas que si bolegàvon rapidament coma li doi lamas dei ciseus. Ma CASTELLANA dona «pilhà lou doui de coupa.»
Li a de tota evidença un rapoart m’au juèc de cartas, dont li copas son un dei quatre signes que figúron sus li cartas (au noastre s’emplégon plus, ma s’atròvon encara en Itàlia coma en Espanha).
La confirmacion vèn d’Itàlia. Una expression bolonhesa di, per s’esbinhar : «tór só al dû ed cápp», qu’en occitan si revira per de pilhar lo doi de copas.
Perqué lo doi de copas ? Dins un juèc italian, la briscola, lo doi de copas es la carta mai bassa (1), à tau ponch que quora si vòu jugar à tres e non à quatre, coma cau levar una carta per n’en gardar 39, es lo doi de copas que si lèva.
En soma, aqueu que pilha lo doi de copas si mete foara dau juèc…
Reinat TOSCANO