Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest dissabta dins « La Provence », edicion deis Aups.
Per informacion, aquesta cronica comencèt, li a mai de tretze ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Chronique pour ce samedi 12 mars 2011 en lenga nòsta
La Dicha dau Puèi
Per l’Agachaire
La setmana passada, lo president de la Republica faguet au Puèi una dicha importanta. Après aguer escalat les escaliers de sa catedrala, faguet l’apologia de ce que lo cristianisme aviá aduch au patrimòni francés. Es pas l’amorós dei vièlhes pèiras que siáu que li ne’n vai far lo repròchi.
Mai perqué nos diguet pas lo tot de ce que li devèm ? Òsca per les catedralas, glèisas, capèlas, clastras e tot l’art crestian ! Mai perqué parlet pas des Crosadas ? E d’abòrd de la promiera, bailejada justament per l’avesque dau Puèi, Ademar de Montelh ? E d’aquela còntra les « Albigés », que toquet, de luenh ò de pròchi, tot lo païs d’òc ? E de l’Inquisicion ? E dei guèrras de Religion, que ses atrocitats esparnhèron gis de region dau reiaume ? E de totei lei « mascas » cremadas au lòng dei sègles ?
De còps que i a ne’n faliá pas tant ! Conoissètz l’afaire dau chivalier de La Barre , torturat et cremat per pas aguer levat son capèu ni s’èstre agenolhat davant una procession… Aquò just 23 ans avans la Revolucion.
Mai penso aquí a una paura fòla de Forcauquier dau sègle d’avans, qu’un jorn, après la comunion, anet escupir l’ostia dins sa man e li metet lo pè dessús. Li talhèron lenga, ponh e pè avans de la cremar sus lo Borguet. Coma o diguet tant ben nòste president : « il est toujours dangereux d’amputer sa mémoire. »