Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest dissabta dins « La Provence », edicion deis Aups.
Per informacion, aquesta cronica comencèt, li a mai de tretze ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Chronique pour ce samedi 30 avril 2011 en lenga nòsta
Promier de Mai
Per l’Agachaire
Ai agut parlat d’aquela tradicion maienca nòsta onte, la nuech dau promier de mai subretot, nòstei jovents, un còp plantat lo mai sota la fenèstra de sa bèla, l’i plaçavon dessús una planta qu’aviá una significacion precisa, amorosa lo pus sovent. E per que les causas fuguèsson claras (ò per lo cas que la joventa sachèsse pas tròp lo lengatge dei flors), li cantavon una cançon que metiá les títols sus les « i »…
Mai arribava que ce que li volián dire aviá ren d’amorosit, e vesián pas perqué o aurián escondut.… Vaquí d’unei d’aqueles coblets, que lei dona Damàs Arbaud :
L’i a cinc coquins a vòsta pòrta.
N’i un d’aicí, n’i a un d’ailà…
Anètz au diable calinhar ! »
« Ieu vos represente l’ortiga,
Bèla, seretz plus mon amiga ;
Vese qu’avètz tròp gròs ponchon :
Maridetz-vos amb un cardon ! »
« Bèla, vos represente la barigola :
avètz un pauc tròp gròssa gola…
Ren que de la borrar de pan,
Me costariá tot mon gasanh ! »
« Bèla, vos represente lo caulet,
Que quand fai vent acampa set ;
Ansin fai vòste calenhaire,
Aicí a vòsta pòrta, pecaire ! »
Coma vesètz, a l’epòca, nòstei dròlles li sabián parlar ai filhas… E tant per lo marrit coma per lo bòn…