Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest dissabta dins « La Provence », edicion deis Aups. Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de quinze ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Chronique pour ce samedi 15 décembre 2012
en lenga nòsta
Per l’Agachaire
Santa Ninon
Sus vòste cartabèu ò sus lo calendier, encuei n’i a qu’an marcat santa Ninon (ò Nina), d’autrei santa Crestiana (ò Cristina).
Totei lei jorns la Glèisa celebra mai d’un sant, mais aquí Ninon e Crestiana son la mema santa…
Èra una jove crestiana que viviá au començament dau sègle IV. Presonièra, fuguet menada coma esclava en Georgia a la cort dau rèi Mirian.
Coma tot ce que sabián d’ela èra sa religion, li diguèron « la Crestiana », ambé Ninon per diminutiu.
Bèla e pietadosa, fuguet lèu respiechada, jusqu’au jorn que garisset un dròlle malaut en li pausent dessús son cilici.
La rèina, Nana (e òc…), que pereu malautejava, la faguet sonar. Respondet la Nina que sa plaça èra pas dins un palais !
Adonc ei la rèina qu’anet a son ostau, e ailà fuguet garida.
Coma la voliá recompensar en li fent tot plen de presents, Ninon li diguet que ce li podiá donar de pus bèu, èra qu’ambé lo rèi se faguèsson totei dos crestians eles tanben.
La rèina diguet de òc, mai pas lo rèi.
Jusqu’au jorn que, manquent de morir en cacent de feruna, prometet de se crestianisar pereu se ne’n rescapava.
E ansin fuguet.
Demandèron puei a l’emperaire Constatin que li mandèsson de missionaris, e vaquí coma la Georgia venguet crestiana…