Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest dissabta dins « La Provence », edicion deis Aups.
Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de quinze ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Chronique pour ce samedi 6 avril 2013
en lenga nòsta
Per l’Agachaire
Lo mes de la plueia
Sabèm pron en Provença que lo mes d’abriu es aqueu de la plueia, d’abòrd qu’avèm de molons de provèrbis que nos o dison. Lo problèma es qu’aquest an, de plueia n’avèm agut despuei lòngtemps ben mai que de rason, e voudriam pron que, justament, se calèsse un pauc.
Mais coma faire en dintrent dins lo moment que, normalament, es aqueu de l’annada onte n’avèm lo mai ?… Es qu’aqueu temps que nos sembla de mai en mai descabestrat o serà pereu aquí, e nos adurrà au contrari un mes d’abriu tot solelhós ? Bota, emai se nos agradariá en totei, siáu pas segur qu’aquò nos arribèsse. Que dins les temps que vivèm, lo pièger d’un jorn nos seriá quasi la gaug de l’endeman.
Adonc, siáu pas segur nimai qu’aurem enveja de tornar dire, coma o fasiá ma grand a cada raissa d’aqueste mes : « Abriu ei de trenta, ne’n plouriá trenta-un que fariá mau en degun » ! Que voudriam pron que, partit coma es, aqueu bogre de mes passèsse pas la setmana ! E es pas aquest an que podriam dire nimai : « Se jamai abriu veniá, jamai plueia arribariá ». E vos sentètz, vos, quand siam en plen fangàs, d’èsser contents d’assegurar : « Fanga d’abriu, espiga d’estiu » ? E penso pas nimai qu’ei d’un biais risolier que podriam cantar aquest an, a la promièra gota : « Plòu, plòu, de faiòus. » Nimai de qué que siegue.