Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest dissabta dins « La Provence », edicion deis Aups.
Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de setze ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Chronique pour ce samedi 29 juin 2013
en lenga nòsta
Per l’Agachaire
Sant Pèire e sant Pau
D’aquelei dos des pus grands sants de la glèisa catolica, festejats encuei, se n’es agut contat de molonàs d’istòrias e de legendas, sensa parlar dei letras de sant Pau que n’i a que lo tènon per l’inventor vertadier dau crestianisme.
Mai avèm dins la « Legenda daurada », entre autres episòdis, una istòria pron curiosa onte les còrs dei dos sants sont raubats, ce que fai cridar lei diables que les tènon per ses idòlas !
Dins la confusion, lei raubaires giton lei dos dins un potz, onte les òs se mesclon.
Per lei destriar puei, es una votz que li ditz que lei gròs son de Pau, e les pichons de Pèire… Mai vaquí ne’n lo tèxte originau medievau :
« Una vetz s’esdevenc, e’l temps apostolic, que’ls Grècs panèron lo còrs de sant Pèire e de sant Paul, e quand los ne portavon, los demònis, per virtut de Dieu forçats, cridèron de las idòlas ont estavon : « Sénher, òm nos pana nòstras idòlas ! » ; e·ls fisèls entendèron dels apòstols, e’ls autres de las idòlas, aissin que tots eissiron fòras, e los lairons de paur gitèron-los en un potz, dont pueis los tornèt òm a Roma.
E car la òssa fonc mesclada, no’n saupron de qual èra, de la un ni de l’autre, per qué venc una votz que’ls màgers òsses èron del predicador sant Paul, e’ls menors del pescador sant Pèire. E pueis ad onor de cascun, fès òm doas glèias on los pausèt òm. »
Jean-Yves ROYER