Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest dissabta dins « La Provence », edicion deis Aups.
Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de setze ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Chronique pour ce samedi 25 janvier 2014
en lenga nòsta
Per l’Agachaire
Sant Prist
Après uech setmanas a-de-reng de calendier republican, vau tornar encuei au gregorian. Entre lei sants dau jorn, n’avèm un que podriam li dire d’occitan, d’abòrd qu’èra auvernhàs. Mai de son temps (lo sègle sèt), embastardit qu’embastardit, se pòt probablament pas dire que son latin fuguèsse dejà de lenga d’òc. Pasmens, coma quand son culte s’espandisset, èra ben dins aquela lenga que ne’n parlavon, se pòt ben restacar a la cultura nòsta.
Capelan vengut avesque de Clarmont, Prist (qu’ailà li dison pereu Prejet, e que Mistral sòna sant Prèi) fondet pron monastèris – subretot de monjas – emai un espitau. Mai es pas aquò que faguet d’eu un sant : fuguet son martiri. S’èra opausat a l’Ectòr de Marselha, patrici de Provença, qu’assassinèron gaire après. Prist se veguet acusat d’aguer montat lo còp, de luenh ò de pus pròchi, e les amics d’Ectòr lo cerquèron per se revenjar. Anet eu se refugiar a Volvic ambé son amic l’abat Amarin e un ses clerjons. I fuguet retrobat, mai aqueles òmes lo conoissián pas e, s’engarcent, tuèron l’Amarin. Aquí (cresètz pas que non ?…) Prist li diguet son error, e ben entendut li passet pereu, assassinament que fuguet considerat coma un martiri. Aquò se passava lo 25 de genoier de l’an 675, e podèm dire que, fin finala, l’aiga de Volvic li aviá pas gaire aprofichat…
Jean-Yves ROYER
