Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest dimènegue (dimenge) dins « La Provence », edicion deis Aups.
Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de dètz-e-sèt ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Cronica per aqueu dimènegue 06 de julhet dau 2014 en lenga nòsta
Per l’Agachaire
Sièis de julhet
Eriam a Dinha, fai setanta ans encuei : lo 6 de julhet de 1944. Se debanava ailà una dei scènas les pus curiosas que i aguet aicí dau temps de la darriera guèrra.
Tres jorns avans, les Alemands avián fach a Toard 12 presoniers, qu’avián embarrat coma ostatges a Dinha, a la casèrna Desmichel. Lo 6 a quatre oras dau matin lei revelhèron a còps de pè, en li expliquent que les anavon executar, en represalha d’una ataca dau maquís la velha. Sus lei 9 oras, recampèron la populacion sus la plaça en fàcia, encadrats per tres mitralhieras que lei visavon.
Alinhèron les presoniers sota lo cors des Arets, au bas de l’estatua de Gassendi. Arribet dau baloard un oficier alemand dins una veitura descuberta que, montat puei sus una autòmitralhiera que son arma virava de lònga, li faguet un discors per explicar qu’èron lei maquisards, e non pas elei, lei responsables des atrocitats de l’ora. Au maquís, disiá, manjavon au mercat negre e se remplissián les pòchas dei milions que li mandavon les Anglés en paracasudas…
Aquí arribet un motociclista que donet una letra a l’oficier. Eu diguet alora que, fin finala, per mostrar coma èron braves, luega de lei fusilhar lei rendián a sa familha, pron que recomencèsson pas…
Ei lo solet exemple que vegueriam dins lo despartament d’una tala representacion de teatre de propaganda alemand…
Jean-Yves ROYER
