Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest diménegue (dimenge) dins « La Provence », edicion deis Aups.
Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de dètz-e-sèt ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Cronica per aqueu dimènegue 21 de setembre dau 2014 en lenga nòsta
Per l’Agachaire
Sant Matieu
Ai agut parlat dos còps d’aqueste sant dau vint-un de setembre dins ma cronica, en 1997 e en 2003. Èra a prepaus des provèrbis d’òc que se bason sus aquela data. N’i a d’autres qu’an utilisat son nom just per la rima que permete ; d’aquelei ne’n parlarai bensai una autra annada…
Encuei ei de l’evangelista que vau vos entretenir. Pas en seguent son evangèli, mai just la Legenda daurada, que ne’n cònta d’istòrias pron curiosas. A començar per aquela de sa predicacion en Etiopia onte, dins una ciutat, auriá rescontrat « dos encantayres, Zarias et Arphaxat, que encantavon las gens tant fort que lor tolian la forsa dels membres e la salut del cors e fasian si adorar coma dieus ».
Ben entendut Matieu venguet garir aqueles que les encantaires avián rendut malauts. Despoderats, les encantaires faguèron venir dos dracs « que gitavon foc e flama per la boca e per las nars. Et aussizian tot quant trobavon. Et sanh Mathieu senhet se et anet contra aquels dos drags. E tantost quant lo viron, adormiron se als sieus pes. E pueys tan gran gen fonc aqui amassada que sanh Mathieu comandet als drags que se’n anesson sens mal far ad home ni a femna».
Ben entendut, après aquò la molonada escotet son pròne ambé tota l’atencion necita… Li demorava plus que de reviscolar lo fiu dau rèi mòrt entre temps, e sa reputacion èra facha…
Jean-Yves ROYER
