Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest diménegue (dimenge) dins « La Provence », edicion deis Aups.
Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de dètz-e-sèt ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Cronica per aqueu dimènegue 04 de genoier dau 2015 en lenga nòsta
Per l’Agachaire
Jorn de Sau
Lo calendier republican mete lo jorn que siam, Duodí 22 de Nivòse segon son còmpte, sota lo signe de la sau.
Ai agut evocat dos còps aquesta sau, e sa plaça concrèta dins la vida d’autre temps. Mai encuei, coma pensar pas au simbolisme, qu’a congreiat despuei lòngtemps dins de molons de lengas, a començar per la nòsta ? E n’i a tot plen que dison que ce que baila de gost, de clartat ò de logica a un dire, ò a una causa, aquò se pòt sonar de sau.
Metre son grum de sau dins un prepaus es comprés de tot lo monde, e « sentir pas ni a sau ni a pebre » se dirà d’un discors qu’a pas gis d’interèst. Mistral ne’n cita pereu una autra forma : « ce que ditz n’a pas un gran de sau »… Aponde encara un autre emplec abstrach d’aqueu mot, d’un esperit vesin : metre ni sau ni òli, autrament dich : dire crusament la veritat.
La lenga d’òc vai bensai encar pus luenh dins aquela direccion quand parla, per una critica facha finament, de levar la sau.
E de segur, quand lei dires an plus de sau, que se pòt plus escriure ni dessenhar sensa i metre ni sau ni òli, e que degun leva plus la sau enluec, la vida a plus ni gost ni gosta e les esperits son escurcits. E la libertat es un aucèu que, per l’agantar, fau assajar de li metre un grum de sau sus la coa… E la sau encuei, dins totei lei lengas dau monde, se ditz pereu « Charlie »…
Jean-Yves ROYER
