Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest diménegue (dimenge) dins « La Provence », edicion deis Aups.
Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de dètz-e-sèt ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Cronica per aqueu dimènegue 25 de genoier dau 2015 en lenga nòsta
Per l’Agachaire
Conversion
Au dire de mon cartabèu, se festeja encuei la conversion de sant Pau. De pichòt, es una istòria que m’aviá fòrça impressionat, quand me la contavon au catechisme. Èra un marridàs que secutava les crestians e que li disián Saül.
Anava d’ostau en ostau en cò des crestians per lei botar en preson. Jusqu’au jorn que demandet au Grand Prèire que lo mandèsson far parier a Damàs. Mai per camin una lutz venguda dau cèu l’esbleugisset e lo gitet per sòu. Aquí entendet una votz que li demandava : « Saül, Saül, perdequé me secutes ? » E eu li respondet : « Cu siás ? ». La votz alara : « Siáu Jèsus, aqueu que secutes. Lèva-te e rintra en vila, qu’ailà te diràn ce qu’auràs de faire ».
Aqueles que l’i èron d’entorn èron estabosits : entendián pron la votz, mai vesián ren. E Saül nimai quand se levet, emai aguèsse les uelhs duberts. Adonc, li tenent la man, lo menèron a Damàs. Ailà un òme, que le Senhor li aviá demandat en sòmi de o faire, li rendet la vista en li expliquent de cu aquò veniá. Tot d’un temps retrobet la vista e eu lo bateget.
Desenant anava a predicar que Jèsus èra ben lo fiu de Dieu, davant lei Jusieus estomagats. Talament que lo volián tuar. Mai sei discípols o sachèron, e de nuech lo fèron davalar dei barris dins un baneston. A la fin li diguèron plus de Saül, mai de Pau, ne’n sabo plus tròp lo perqué…
Jean-Yves ROYER
