Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest diménegue (dimenge) dins « La Provence », edicion deis Aups.
Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de dètz-e-sèt ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Cronica per aqueu dimènegue 24 de mai dau 2015 en lenga nòsta
Per l’Agachaire
Sant Gilabèrt
Deman, farà just dètz-e-uech ans que tèno aquesta cronica, que vai adonc desenant èstre enfin majora ! Sabo pas se ne’n vai aprofiechar per se desvergondir mai bota, veirem ben…
En esperent aquò, contunho coma o ai agut fach mai de nòu cents còps (bodieu coma lo temps passa, pasmens !) de me demandar de qué vau parlar per ara…
Un dei subjècts qu’ai pas encar poscut agotar, son lei sants dau jorn de la Glèisa catolica. E partida coma es, a pas encar fenit de nos ne’n provesir… Emai son les ancians lei mai interessants per ieu, d’abòrd que sei vidas son clafidas de legendas, ambé de miracles e de martiris que l’òm se demanda ont anavon quèrre tot aquò !
Encuei per exemple, dins lei sants dau jorn avèm un Gilabèrt, mòrt en 1152, que miraclet fòrça dejà de son vivent. Èra de la nauta noblesa d’Auvernha, ce que li vauguet de participar a la segonda crosada. Un còp tornat, tot content, probable, de n’aguer rescapat, après aguer vendut sei bens, fondet dos convents, un per eu e l’autre per sa frema, e donet puei la maja part de sa fortuna ais paures. Entre temps aviá pereu bastit un espitau e, estent que s’acontentava pas de donar de remèdis, mai garissiá lei malauts en fent de miracles, aguet lèu un gròs succès ! Subretot ambé les enfants malauts, qu’en li impausent lei mans, lei rendiá puei garits a sei gènts…
Jean-Yves ROYER
