Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest dissabta dins « La Provence », edicion deis Aups.
Per informacion, aquesta cronica comencèt, li a mai de dètz ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Chronique pour ce samedi 25 octobre 2008
en lenga nòsta
Sant Crespin
Per l’Agachaire
Sant Crespin, qu’es encuei sa fèsta, es conoissut dins la tradicion nòsta subretot per son rapòrt ambé… lei moscas ! Es cada 25 d’octòbre que la moscalha ei censada morir, coma o ditz lo provèrbi : « A la Sant-Crespin , lei moscas veson sa fin… »
Es pereu renomat coma lo patron des pegòts (en francés « cordonniers »), d’abòrd qu’ambé son collèga Crespinian favon de sabatas per les paures, aquò dins lei Gàllias de la fin dau sègle III. Un jorn que l’emperaire Massimian passava d’aquí, li demandet d’ont èron. Li diguèron qu’èron de Romans, venguts aicí per predicar lo crestianisme…
Lo Massimian li prometet la mòrt se chanjavon pas, e la richessa se sacrificavon ai dieus pagans. Ben entendut s’encanhèron, e sei suplicis fuguèron tant variats coma ineficaç : de canas ponchudas enfonsadas sota ses onglas ne’n sortèron per pónher sei borrèus, que blecèron ò tuèron ; li estaquèron de pèiras de molins e lei mandèron dins un riu gelat, mai cabucèron pas e sentián pas lo freg ; lei saussèron puei dins de plomb fondut, que li faguet ren, mai una gota de plomb emborniet lo borrèu ; remplacèron puei lo plomb per de pega, de graissa e d’òli, mai d’angis lei ne’n sortèron, e lo diable li metet son borrèu a la plaça… Fin finala, l’endeman aguèron la tèsta trencada, e aqueste còp fuguet lo bòn…