Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest dissabta dins « La Provence », edicion deis Aups.
Per informacion, aquesta cronica comencèt, li a mai de dètz ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Chronique pour ce samedi 8 novembre 2008
en lenga nòsta
Jaufré
Per l’Agachaire
Fai just dètz ans, aqueu meme jorn de la Sant Jaufré , vos aviáu explicat ce que sabiáu dei versions de l’istòria d’un autre Jaufré, dich « lo Pelós », qu’èra a l’origina des armas catalanas, vengudas puei coma sabètz aquelei dau comtat de Provença.
Despuei aquela epòca, sus lei sitis catalans dau Net, n’ai retrobat lo racònte verai. Naisset aqueste au sègle XVI, amb un tèxte que se pretendiá copiat sus un document de 1420. Nos cònta coma aqueu còmte de Barcelona, dins lo sègle IX, se batiá còntra lei Normands au servici de l’emperaire Carles lo Cauvet. Ganhet la batalha, mai l’i fuguet bleçat grevament. Aquí arribet l’emperaire que, per lo remerciar, li donet enfin les armas que li aviá jusqu’aicí refusadas.
Per aquò far, sausset les quatre dets de sa man drecha dins lo sang que raiava dei nafraduras dau còmte, e li les passet sus son escut, daurat mai sensa ren dessús. Tornet començar l’operacion en li diguent : « Aqueles quatre raiadas de sang seràn, còmte fòrça bellicós (lo tèxte catalan ditz : bellicorosíssim còmte), vòstes armas e aquelei de totei vòstei descendents ; son les armas de vòste sang, sortidas de vòstei nafras, fachas a mon servici sus vòste còrs per mes enemics. E, sortidas de vòste coratge e de vòsta vertut, seràn lei melhoras que gis de baron dau monde aguèsse. »