Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest dissabta dins « La Provence », edicion deis Aups.
Per informacion, aquesta cronica comencèt, li a mai de dètz ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Chronique pour ce samedi 23 mai 2009 en lenga nòsta
Sant Deidier
Per l’Agachaire
De sants Deidier, n’i a ben quatre ò cinc, qu’autre temps cadun aviá sa fèsta. Mai ambé totei lei novèus sants qu’avèm ara, a ben faugut far s’esquichar un pauc lei vièlhs, e ara totei lei Deidier se festejon encuei. A degur èsser d’autant pus malaisat de lei recampar que son nom a tot plen de formas en òc, despuei Desidèir en niçart (lo pus pròchi de son etimologia, que vòu dire Desirat) jusqu’à Gèri, en passent per Leidier…
Dins lo nombre, avèm jusqu’un sant Deidier de Forcauquier, que seriá estat fiu de nòste còmte Bertran II. Mai ai ren trobat d’autre sus eu…
Dins lei nòstes, n’avèm pereu un pron celèbre, que li dién sant Deidier de Caurs. Era naissut as Albi a la fin dau sègle VI e fuguet, entre autrei, governaire de Marselha. Dins aquela fonccion, qu’èra pereu de jutge, faguet de gròs trabalhs d’urbanisme, religiós per començar.
Venguet après ben collèga ambé sant Alòi, puei ambé lo rèi Dagobèrt, mai l’istòria ditz pas que li ague mes, ni a l’un ni a l’autre, qué que siegue davans-darrier… E es aqueste rèi qu’acceptet, a la demanda de la populacion de Caurs, de lo laissar quitar sa cort per venir avesque d’esta vila.
De notar qu’en lenga nòsta, Deidier a pereu un femenin : Deidiera. Mai ieu ne’n conoisso gis…