Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest dissabta dins « La Provence », edicion deis Aups.
Per informacion, assenhalam qu’aquesta cronica de « La Provence » a mai de dètz ans. Òsca !
Chronique pour ce samedi 7 juin 2008 en lenga nòsta
Sant Amand
Per l’Agachaire
Encuei, a Clamensana, fan son romavatge a la vièlha capèla de Sant-Amand, quilhada en montanha a doas oras luenh. Mai coma sant Amand es un sant ara pron oblidat, es aicí l’ocasion de ne’n dire quauquei mots.
A viscut au mitan dau sègle VII e, fiu de bòna familha, se faguet monge encar joine. Sei miracles son sovent pron estonants. Ansin un jorn, en Gasconha, un jonglaire se garçava d’eu e de ses predicacions. Subran, un demòni ne’n prenguet possession, e nòste jonglaire comencet a s’estraçar ambé sei dents, crident que veniá de faire injùria a un òme de Dieu. La Legenda Daurada , que o cònta, nos ditz pas jusqu’onte anet lo jonglaire dins son operacion…
Un autre còp, vouguet far bastir un convent dins un endrech qu’agradava pas a l’avesque dau luec. Mandet de serviciaus per menar nòste sant dins un canton, disiá, encar pus bèu per l’establir. Amand aviá comprés, mai coma se sentiá de faire lo martiri, se laisset menar a la cima d’una montanha, onte les òmes de l’avesque lo devián tuar. Mai subran una pluèia e una nèbla tant espessas tapèron la montanha, que lei serviciaus episcopaus se vesián plus de l’un a l’autre… Pensent que n’anavon crebar, se botèron d’a genolhs ais pès de sant Amand, que faguet lèu tornar lo soleu, e lei serviciaus se’n tornèron coma èron venguts…
Rèsta plus que d’esperar qu’encuei, a Clamensana, lo tèmps siegue un pauc pus bèu…