Despuei quasi 10 ans pareisse una cronica dins « La Provence » edicion deis Aups. Aquesta cronica es signada d’un escainom : « L’agachaire ». Encuei lo nòstre « agachaire » tracta d’un subjèct qu’a un rapòrt amb l’istòria, l’actualitat esportiva e… la menta. Vos laissi legir.
Lo jorn de la menta
Per l’agachaire
Aquest an, au calendier revolucionari lo 9 de julhet correspònde au 21 de Messidòr, jorn plaçat sota lo signe de la menta.
Sabèm que dins la tradicion provençala, la menta es una des plantas de l’amor, coma o mòstron les provèrbis : « Au brot de menta, l’amor aumenta », ò « Boquet de menta, l’amor vos tenta ». D’un biais encar pus crus, dins les Aups « plantar la menta » vòu dire metre sa grana onte fau per aguer un enfant…
Quand l’òm saup l’importància de la menta dins la cultura maugrebina, e mai aquela de ses imigrats naissuts au nòste (seriá pas que per faire lo tè), me demando se devèm l’i veire un signe per encuei…
Penso ben entendut aquí au Marselhés dau jorn, natiu de la Castelana, que tota la França esto sera serà vertadierament a ses pès, d’abòrd que ses uelhs les quitaràn pas…
Mai justament avèm pereu un adjectiu provençau gaire conoissut qu’es « zizonat », que vòu dire entrepachat, embarrassat, trantalhent… Avèm plus adonc que d’esperar qu’esto sera, nòste Zizo o serà pas zizonat, e que serà per eu lo brot de menta…