Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest dissabta dins « La Provence », edicion deis Aups.
Per informacion, aquesta cronica comencèt, li a mai de dètz ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Chronique pour ce samedi 27 juin 2009 en lenga nòsta
Lo còr cramat
Per l’Agachaire
Belaud de la Belaudièra ei lo pus grand poèta provençau dau sègle XVI. L’òm retròba dins son òbra tota la vida quotidiana de la Provença dau temps, entremesclada a l’imaginari mitologic de l’Euròpa de l’epòca. Dins ses imagis lei mai descabestrats, n’i a un que tòrna sovent : es aqueu dau còr cramat. Quora per Cupidon, quand li laissa « dins lou couor, un fuoc, que jourt & nuech m’y bruslo. » Quora au moment qu’empresonat a Moulins, pantaia de ses oras provençalas tant urosas :
Aro my va bouynar (bordonar) d’aquel tens plen de glory,
Roustiriou voulontier mon couor sus un carbon. »
Ieu me regalavo d’aquelei visions barròcas, qu’inspiravon de còps mei sonets escrichs a sa maniera. Jusqu’au jorn, tot recent, que, après les problèmas cardio-vascularis qu’ai aguts, e que gis de metge a encar comprés que m’aguèsson laissat en vida, me siáu fach cramar lo còr de per dedins, sensa anestesia per posquer mielhs guidar la man dau cirurgian. Sònon aquò, per far polit, « ablacion d’un flutter auriculari per radiofrequéncia », mai la resulta es aquí, a ne’n bramar, subretot quand comencètz de sentir lo rabinat, e que vos explicon puei qu’avètz lo dedins dau còr d’una sensibilitat rarissima…
Mai lo paure de Belaud, plus jamai lo legirai parier…