Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest dissabta dins « La Provence », edicion deis Aups.
Per informacion, aquesta cronica comencèt, li a mai de dètz ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Chronique pour ce samedi 11 juillet 2009 en lenga nòsta
Lo Jorn dau Faiòu
Per l’Agachaire
Tomba ben, qu’ei sa sason : aqueste Tridí 16 de Messidòr, la Republica nos fai la fèsta dau faiòu.
Autre temps, dins fòrça ocasions, lei votacions se favon en utilisent de faiòus (mai ai pas lo sovenir que la Republica siegue estada establida ansin, emai sei deputats siegon sovent considerats, eles, coma de faiòus…). E ieu ai encar vist, emai o ai fach pereu, de gents portar son saquet de faiòus per jogar au lotò.
Vos vau pas faire un cors sus lei varietats d’aqueu lieume, celèbre per tot plen de rasons… A despart d’un nom un pauc oblidat – coma pereu la causa – qu’es aqueu de la varietat que, coma les peses, se cosina en manja-tot, e que li diam de faiolets. E sabètz benlèu ce qu’es una faioliera, qu’ei ben entendut un champ (ò un vasèu) de faiòus.
Per lei sens figurats, n’i a un qu’es encar ben viu, qu’ei de tractar quauqu’un de faiòu, qu’aquò es pas tròp un compliment sus son intelligéncia, subretot se li meton de faiolàs… Mai es que sabètz ce qu’ei lo « pas dei faiòus » ? Non, es pas un passatge cavat dins la tèrra ò lo rocàs per un riu, ni una varietat de pas de farandola. Ei simplament un biais de nomar la garganta… Que mòstra que, en mai de son umor, nòstes avis fasián una gròssa consomacion d’aqueu lieume, d’abòrd que tant se pòt manjar sec coma fresc.