Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest dissabta dins « La Provence », edicion deis Aups.
Per informacion, aquesta cronica comencèt, li a mai de tretze ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Chronique pour ce samedi 6 novembre 2010 en lenga nòsta.
Una Gitana
Per l’Agachaire
La causa, ailàs, es encar d’actualitat. Vaquí perqué vos vau citar ara un autre poèma de Valèri Bernard, pres encara un còp dins son recuèlh « La Pauriho » de 1899, e que l’i a mes « La Gitana ». Vos avisaretz tornarmai qu’avèm aquí un de nòstei grands poètas d’òc, que seriá temps de lo remetre a sa plaça, tant oblidat coma es encuei. Mai coma l’espaci, a ieu pereu, aicí m’es comptat, ne’n donarai ren que la mitat, e n’auretz l’autra lo còp que vèn, ò un autre se tarda en camin…
Maigro coumo un chin de carriero,
Camino en cambado lòugiero,
Drapado dins un grand tartan
Plen de parfiluro barroco.
Pouarto de flour d’agoulencié
Dins sei chivu d’un blu d’acié
Que sus lou front li fan la moco.
E seis uei, sei grands uei maca,
Flambon dins sa caro mouresco ;
Sei labro, de cerièiso fresco,
Vous fan ligueto pèr beca.
Si recouquihant sus l’auriho,
Sei lourd chivu negro escarta
Sèmblon d’alo de groupata.
En anèu sus soun coutet briho
Un coulié fa ‘mé de vièi sòu.
‘Me’n brut de beloio clinclanto,
Dins la souleiado gisclanto
Passo sènso touca lou sòu.
S’en va sènso leissa de traço
Devers lou rancho dei bòumian :
E soun coumo un vòu de gabian,
Lei carreto pleno d’estrasso.