Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest dissabta dins « La Provence », edicion deis Aups.
Per informacion, aquesta cronica comencèt, li a mai de dètz ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Chronique pour ce samedi 26 septembre 2009 en lenga nòsta
Jorn de Chivau
Per l’Agachaire
Siam ara en l’an 218 de la Republica , que coma sabèm l’annada revolucionària comença, ambé l’auton, au 22 de setembre. Aquò nos mete adonc au Quintidí 5 de Vendemiaire, onte se festeja lo chivau. N’ai agut parlat mai, bota, vista l’importància d’aquel animau dins la civilisacion tradicionala, ne’n podriáu charrar encar d’annadas de temps… Vaquí donc, per aqueste còp, una novèla tria de provèrbis ò expressions cavaliers.
« Chivau blastemat, lo peu li luse », disiam autre temps. Aquò vòu dire que, de mau parlar de quauqu’un, fai que d’enauçar la valor dau criticat, per comparason amb aquela dau blastemaire, mostrent ansin sa bassessa. Es a pauc pres ce que formulava Cocteau, quand escriviá que les estatuas dei grands òmes, son fachas de totei les pèiras que li an tirat dessús dins sa vida…
Un autre dire encar pron emplegat : « A chivau donat l’òm regarda pas lei dents… » Aquò per exprimir que, quand vos an donat quicòm, fau pas tròp faire lo dificil…
E d’alhors : « Cu n’a pas sonh dau chivau, merita d’anar a pè », ce que se compren ben ! En meme temps : « Quau a de chivaus a l’estable, li es permés d’anar a pè », ce que correspònde a la locucion francesa que diz qu’aqueu que pòt lo mai, pereu pòt encar lo mens…