Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest dissabta dins « La Provence », edicion deis Aups.
Per informacion, aquesta cronica comencèt, li a mai de dètz ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Chronique pour ce samedi 31 octobre 2009 en lenga nòsta
Après Carcassona
Per l’Agachaire
Adonc, dissabte passat eriam 25 000 a Carcassona. Una setmana après, lei ressòns que ne’n vesèm encara un pauc de’n pertot, dins la premsa ò sus lo Net, nos dison que, un còp de mai, avèm cavat nòsta rega per la defensa de la lenga d’òc. O podèm d’autant dire qu’encuei, lo decadí 10 de Brumaire de son an 218, la Republica festeja l’Araire…
Es que n’i aurà pron d’aquela rega, ò es que l’i faudrà tornar e passar mai l’araire, benlèu en manifestent lo meme jorn per totei lei lengas de França, caduna dins son endrech, de Bretanha ais Antilhas, e de Corsega a La Reunion ? Se n’es parlat a Carcassona, e ja o faguèron dissabte lei Bascos. L’idèia sembla bòna, e l’experiéncia nos ditz que serà benlèu pas de rèsta…
Pasmens, a Carcassona, jusque la Santa Vièrgi èra dins lo còp… Quilhada sus lo camin de la manifestacion, la regardava passar en estatua, consenta de segur a la preguiera qu’avián bravament pausada a ses pès, e que disiá en letras gròssas : « O Santa Maria, tu que parlères en òc a la Bernadeta , vai-te’n dire dos mots al pichon Nicolau »… Per cas que lo Cèu li fague enfin tenir promessa…