Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest dissabta dins « La Provence », edicion deis Aups.
Per informacion, aquesta cronica comencèt, li a mai de dotze ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Chronique pour ce samedi 23 janvier 2010 en lenga nòsta.
S’es passat un 23 de genoier
Per l’Agachaire
Eriam a Seina, que li diam ara des Aups, a la fin dau promier mes de l’annada 1587. Provença, coma França tota, chauchava dins lo sang dei guèrras de Religion.
Seina èra estada entre lei mans des protestants. Simples cresents d’abòrd de la religion reformada, sordats uganauds puei, e a la fin lo culte catolic l’i èra enebit… En 1586 un novèu governaire dau comtat, lo celèbre duc d’Epernon, tornava conquistar lo païs per lo rèi e les catolics. Aicí lo sonaviam « d’Espernon », e de segur fòrça monde devián entendre « D’esper ? Non… » Que dins lei vertuts catolicas, aviá tot oblidat de la caritat… Es ansin qu’a Seina, maugrat ses promessas que, la vila se rendèsse, esparnhariá totei ses abitaires, penjats e estrangolats manquèron pas. A començar per lo capitani Bogarèli, comandant de la plaça, que mandet a Sant-Maissemin (as Ais i aviá la pèsta), onte lo penjèron lo 23 de genoier de l’an d’après.
Tot aquò, me diretz, èra d’un temps que ne’n siam luenhs, dins un des periòdes pus penibles de l’istòria de França. Qunta idèia, pasmens, qu’aviam alòr de se batre per de questions de religion… Mai quand vesèm coma de questions religiosas tòrnon començar a far nàisser de problèmas, aicí e ara, deuriam benlèu se rapelar coma aquò pòt finir…