Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest dissabta dins « La Provence », edicion deis Aups.
Per informacion, aquesta cronica comencèt, li a mai de dotze ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Chronique pour ce samedi 29 mai 2010 en lenga nòsta.
Lo Jorn da la Dalha
Per l’Agachaire
Siam lo Decadí 10 (ben entendut) de Prairial, e la Republica fai sa fèsta a la dalha.
A l’epòca, deviá èsser sentida coma un simbèu revolucionari, encar mai que simplament republican. D’abòrd qu’a temps passat, dins lei revòutas païsanas (e les pagés èron una bèla part de la populacion), avián lèu fach de vos margar lei dalhas d’a rebors : ansin emmargadas, venián d’armas pron terriblas, bònas per espaurugar lo nòble ò lo borgés, e en un bòn besonh se batre còntra la sordatalha…
Encuei que lei dalhas sèrvon plus que de decoracion dins lei residéncias segondàrias, emai lei restaurants que se donon d’èr de rusticitat, avèm pasmens gardat una expression que l’utilisa, per dire que lei dificultats començon : « Siam au picar de la dalha… » En francés : « Voilà le hic », que reprén la vièlha locucion latina : « Hic jacet lepus », aicí jai la lèbre.
En Provença nauta, aquela aisina la fèm puslèu mascla, e li diam lo dalh ò lo dalhon. Mai aquò chanja ren a son talh, ni au moment que lo fau picar quand es embrecat, que l’operacion siegue dificila ò non…