Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest dissabta dins « La Provence », edicion deis Aups. Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de quatòrze ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Chronique pour ce samedi 26 mai 2012
en lenga nòsta
Per l’Agachaire
Sant Lambert
Un dei sants dau jorn es un Provençau, que li diam sant Lambert de Vença, mai pereu sant Lambert de Bauduen (onte naisset en 1084) ò encara sant Lambert de Riès, que l’i faguet ses estudis. E de Vença perqué, monge a Sant-Onorat de Lerins, avesque de Vença venguet puei.
Lo mai interessant, coma sovent per lei sants e lei santas, es pas tant sa vida coma sa legenda. Sus la fin d’esta vida, que la sentiá venir, un jorn de mai sant Lambert vai s’assetar pròchi d’un potz, e demanda que lo laissèsson solet.
D’aqueste temps restava, a la sortida de la vila, una filha jove e bèla, que disián que d’aquò se ganhava la vida. En mai la cresián masca, e li metián de « filha dau Diable »… Lei devòts, mai d’un còp, avián demandat a Lambert de l’escumenjar mai eu, en memòria de la Madalena, sempre li respondet de non.
Aqueu jorn d’aquí, sachent que Lambert èra au potz e bolegava plus, per lo remerciar nòsta filhassa l’i vai a l’aiga ambé sa dorga. Vòlon totei l’empachar de donar a beure au sant, mai eu li ditz que o faguèsse sensa crenta. Simplament, avans de beure, fai lo signe de la crotz sus l’aiga… e demanda perqué li a donat de vin, d’abòrd que just voliá d’aiga ? La dorga vuejada e un poaire tornarmai montat, èra totjorn de vin… Lambert li diguet qu’aquò mostrava lo poder dau signe de la crotz, e tanlèu passet…