Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest dissabta dins « La Provence », edicion deis Aups. Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de quinze ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Chronique pour ce samedi 23 juin 2012
en lenga nòsta
Per l’Agachaire
Lo Muou
Lo calendier revolucionari aviá pas oblidat lo muou, e lo festejava aqueste Quintidí 5 de Messidòr, qu’es pereu nòste 23 de junh. Mai ei subretot un dei mots qu’ai entenduts lo mai sovent quand èro pichòt… Quant de còps que me fèro dire de muou ! E pasmens aviáu pas ieu l’idèia d’èstre tant testard qu’aquò… Mai, bota, lei grands an pas sovent lo meme ponch de vista que lei dròlles !
Ara, muous e muòlas tòrnon prendre de servici dins nòstei vilas e vilagis per tot plen d’utilisacions. Mai n’i a una que tornarai plus veire, e me ne’n vau pas plànher. D’abòrd que li devo una de mes pus gròsses paurs d’enfant.
Era au molin d’òli de Sant-Pèire, dins mon quartier. La tòrno veire encara aquela cròta escura, a pron pena esclairada… Au fons, au bot d’un moment, m’avisèro d’un muou estacat a la ròda. E de lònga virava, lentament, d’un pas pesuc. Aquò me semblava una mena de tortura… Mai aquí onte la paur me prenguet, es quand remarquèro qu’aviá les uelhs tapats per sabo pas de qué. Sachèro puei qu’èra per pas que venguèsse caluc en virent. Mai sus lo còp me semblet un suplici suplementari, que manquèro de me n’estavanir…