Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest dissabta dins « La Provence », edicion deis Aups. Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de quinze ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Chronique pour ce samedi 02 Mars 2013
en lenga nòsta
Per l’Agachaire
L’oume
Es un aubre que celèbra aqueste Duodí 12 de Ventòsa lo calendier republican.
Mai deuriáu puslèu dire « celebrava »…
Non pas qu’aqueste calendier siegue mòrt : n’i tot plen d’aplicacions sus lo Net que vos lo donon cada jorn, emai vos fan de conversion dins lei dos sens ambé lo còmpte gregorian. E i a tot plen de gents qu’aquò li agrada, fuguèsse que per juec, de se metre a l’ocasion a l’ora d’aqueste temps.
Mai d’oumes, s’atròba que n’avèm plus gaire a onorar…
A passat temps n’i aviá tot plen, e èra un de nòstes pus bèus aubres, coma aicí aqueles de davant la pòsta.
Mai dins les annadas 80 coma quasiment pertot dins nòstes païs, la grafiòsa les a secats e an degut les abatre.
Lo nom n’a restat pasmens dins la toponimia, alevat qu’aquela se pòt plus comprendre.
Cu’s que lei retròba dins lo quartier de Forcauquier (a l’entorn de la gendarmariá) que lo cadastre li ditz ara « Lomye » ? Autre temps èra L’Olmeda, puei L’Oumeda, un endrech onte i a d’oumes. Ei vengut normalament L’Oumea, prononciat a cha pauc L’Oumiá, e francisat fin finala dins la forma qu’avèm vista.
Parier, avèm aicí pas luenh, entre Lura e Ventor, un Còle de l’Oume Mòrt. E, coma per totei les autres còles d’aqueu nom en païs d’òc, lo monde li veson ara un « òme mòrt », e imaginon tot plen d’istòrias per explicar son nom…
Jean-Yves ROYER
