Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest dissabta dins « La Provence », edicion deis Aups.
Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de quinze ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Chronique pour ce samedi 13 avril 2013
en lenga nòsta
Per l’Agachaire
La Roqueta
Tornarem encuei au calendier republican, qu’aqueste Quartidí 24 de Germinal fai sa fèsta a la roqueta.
Mai d’aquela roqueta, pasmens !… Fai puei pas tant talament d’annadas, que ne’n vesiam enluec.
Mai ara, vai venir totara excepcionau quand au restaurant, n’avètz pas quauquei brots dins un plat, quunte que siegue.
Plus de salada que n’aguèsse pas d’unei fuelhas dedins, ni de plat que non decorèsse, e sovent ne’n meton encar a l’entorn dau fromatge…
De segur qu’es pas la roqueta sauvatja qu’avèm un pauc pertot. Es pus gròssa e a pas tant de gost.
D’alhors aquela que grelha tant volentiers dins totei lei ribas, me sovèno pas qu’autre temps n’aguessiam agut ramassat. De pichòt èra per nautrei una d’aqueles èrbas que sentián mau, e ne’n fasiam pas cas. Alevat per se ne’n fretar un pauc entre lei dets e se dire : « È, qu’entròna aquela èrba ? » E siáu pas segur que n’aguessiam soncament donat ai lapins…
Pasmens, pus grand, ai vougut ne’n tastar. Soleta, se pòt gaire manjar ; ambé d’autrei saladas, tant passa, mai bota, pas mai qu’aquò…
E vaquí qu’un jorn m’a passat en tèsta de ne’n metre una ponhada ambé d’uous, e ne’n faire una omeleta. Aquí siáu tombat de cuou : aviá just lo gost d’espargas sauvatjas ! E despuei, es aquò que ne’n fau.
E se me cresètz pas, avètz que d’assajar !
