Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest dissabta dins « La Provence », edicion deis Aups.
Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de setze ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Chronique pour ce samedi 22 juin 2013
en lenga nòsta
Per l’Agachaire
Sant Paulin
Un dei sants dau jorn èra d’un païs que li direm puei occitan, d’abòrd que fuguèt aquitan. Naissèt a Bordèu a l’entorn de l’an 353, d’una vièlha familha de richàs, que n’en fuguèt promier un bòn representent, venent cònsol coma aquò se fasiá en cò sieu. Fuguèt l’escolan dau grand poèta Ausona, e poèta venguèt pereu. Vengut sòci dau senat roman, fuguèt nomat governaire de Campania.
Ailà li prenguèt una devocion granda per sant Fèlix, que l’i aviá son tombèu. Esposèt puei una frema de Barcelona que li donèt un fiu. Mai quand aqueste moriguèt que just aviá uech jorns, sa vida ne’n fuguèt trebolada.
Aquí renoncièt a sa fortuna e a sa frema, a Barcelona se faguèt capelan e s’entornèt en Campania. Ailà menèt la vida d’un sant, e lèu d’un avesque, poèta ara crestian, entretenent una gròssa correspondéncia (ambé de monde de tria : sant Ambròsi, sant Augustin ò sant Martin per exemple) e s’ocupent de son jardin.
Un jorn qu’una veusa se venguèt plànher a’n eu de son fiu, qu’èra esclau en Africa e qu’aviá pas de sòus per lo tornar crompar, eu prenguèt sa plaça e anèt un temps jardinar ailà.
La legenda ditz pereu qu’es eu que, partent des esquillas conoissudas dins l’Antiquitat, ne’n faguèt les campanas dei glèisas qu’avèm encara encuei. Mai aquò ei benlèu ren qu’un juec de mots a prepaus de Campania…
Jean-Yves ROYER
