Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest dissabta dins « La Provence », edicion deis Aups.
Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de setze ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Chronique pour ce samedi 02 novembre 2013
en lenga nòsta
Per l’Agachaire
Jorn dei Mòrts
De pichòt, aqueu jorn d’aquí n’aviáu la crenta. L’ofici dei mòrts a la glèisa èra encara tot ren : enfant de còr, n’èra un coma les autres, alevat qu’enterravon degun. Parier per lo cementèri, ont a l’epòca anaviam ensotanats ambé la crotz davant e l’aiga senhada. Encuei, faliá just anar metre un pòt de crisantèmas sus lo cròs, just marcat d’una crotz de fusta, de la rèire-grand qu’aviáu pas conoissuda. Mai de sera, a l’ostau, èra un autre afaire…
Sempre tornavon de racòntes de matagòts e de revenents, que ieu ne’n tremolavo… Ma grand parlava un còp de mai de la votz de son paure paire qu’aviá entendut la cridar dins la nuech : « Magdalena ! Magdalena ! ». Aviá dubert fenèstra e còntra-vents, demandat « Papà, monte siatz ? », e una votz li aviá respondut : « Parto per mon grand viatge… » « Mai qunte viatge ? ». E degun li aviá plus respondut. L’endeman aprenguet que son paure paire, la velha aviá passat…
D’annadas puei, arribet a pauc près parier a ma maire. Un chaucha-vièlha la derevelhet a 5 oras dau matin, qu’una amiga d’enfança li demandava de sonar son òme, qu’anava aguer besonh d’ela. De l’anciá posquet pas se tornar endormir, e esperet 7 oras per li telefonar. Una votz d’òme li respondet en plorent : « Mai coma o sabes ? » « Coma sabo de qué ? » « Que Maria ei mòrta aquesta nuech a 5 oras… »
Jean-Yves ROYER
