Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest dissabta dins « La Provence », edicion deis Aups.
Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de setze ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Chronique pour ce samedi 18 janvier 2014
en lenga nòsta
Per l’Agachaire
Lo Mercuri
D’abòrd qu’ai començat l’annada republicanament, la vau continuar encuei ansin, e dire que siam lo Nonidí 29 de Nivòsa, jorn dau mercuri. Qu’autre temps li disiam puslèu d’argent-viu, coma d’alhors en francés, alevat qu’eles plaçavon lei mots davans-darrier…
De pichòt aqueu mercuri èra una causa que me pivelava, de tant que semblava misteriosa. Penso pas que lei dròlles d’encuei aguèsson l’ocasion de ne’n veire, e de tot segur que vau mielhs per sa santat. Mai a l’epòca aquela question se pausava pas.
Lo promier còp que n’ai agut vist, pòdo pas afortir que l’aguèsso vist vertadierament : entrevist puslèu, aqueste rebat que se remarcava dificilament en virent e revirent lo termomètre, e que pasmens me disiá eu se podriáu anar a l’escòla…
Ne’n veguèri puei córrer un jorn que lo termomètre, l’aviam espeçat. Veso encar aquelei bilhas pichonetas que rotlavon per sòu. En fent ben mèfi des tròç de veire, assajariam de recampar lo tot. D’abòrd amb un aimant mai, coma marchava pas, amb una agulha, que fasiam filar e se rescontrar lei bilhas que, magicament, ne’n favon puei plus qu’una… Aquesta, amb una fuèlha de papier, la fagueriam resquilhar dins un veire, que me demando ben ce que n’aviam poscut faire après…
Mai lo pus bèu es quand a l’escòla, lo mèstre nos diguet qu’aquò liquid èra un metau ! Aquela empega…
Jean-Yves ROYER
