Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest dissabta dins « La Provence », edicion deis Aups.
Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de setze ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Chronique pour ce samedi 01 février 2014
en lenga nòsta
Per l’Agachaire
Lo Baguier
Coma tornariáu pas encuei au calendier revolucionari, d’abòrd qu’aqueste tregen jorn de Pluviòsa celebra eu lo baguier (qu’en Provença bassa li dién laurier ò lausier), que tèn tant de plaça dins nòstei sauças ?…
Ei verai qu’una de sei fuelhas es indipensabla per faire un fais de la luna. Mai ara me demando se sabètz ce qu’es aqueu fais ? Siáu estat estomagat de veire que lo mot s’atrobava enluec dins totei lei diccionaris de la lenga nòsta onte l’ai cercat ! A crèire que nòsta cosina conoisse pas aquò que se sòna en francés « bouquet garni » ! E pasmens, sus lo Net li donon una origina provençala…
Ma grand l’i metiá sempre un brot de badassa e un de savi, ambé de còps un de jovert e en un bòn besonh la cima verda d’un greu d’api. La fuelha de baguier a l’entorn, e de fieu ò de rafià per l’estacar, en li fent una bèla gansa per posquer puei a la fin lo pescar dins l’ola.
Mai perqué aqueste fais li an dich « de la luna » ? Me sembla que lo pus probable ei d’imaginar qu’ei lo fais que, dins la luna, vesián autre temps portat per un vièlh (ò una vièlha). E de pichòt aviáu bèla d’espinchar e durbir d’uelhs coma de sietons, aqueu vièlh capitavo pas de lo veire – emai assegurèsso a la fin que òc, ara lo vesiáu, per pas passar per un tòti…
Jean-Yves ROYER
