Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest dissabta dins « La Provence », edicion deis Aups.
Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de setze ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Cronica per aqueu dissabta 10 de mai dau 2014 en lenga nòsta
Per l’Agachaire
Lo Canard
Après lo sant Pascau de la setmana passada, m’aviso que fai mai d’un mes qu’ai plus utilisat lo calendier republican. O vau adonc tornar faire encuei, que segon eu siam lo Quintidí 5 de Prairial, onte celebra lo canard, una brava bèstia se n’i a !
Mai pasmens, coma vai qu’en lenga nòsta li donèm tant de noms diferents ? Mistral cita anet, boís, guit, munh, toset… e per la cana avèm pereu canarda, aneda, guita, rita, tira, sensa parlar de ses pichòts : alabran, anedon, canardon, canet, guiton, tiron… Coma fan lei maires aquí dedins per conóisser sei dròlles ? Bensai que dins son parlar, la canardalha sòna tot aquò un pauc parier…
Sensa comptar que dins aquela familha, i a pron de parents diferents, entre canard a coa lònga, canard a lòng bèc, canard a tèsta rossa, canard coguou, canard de barbariá, canard deis Índias, canard d’ivèrn, canard dau bèc ponchut, canard gris, canard mut, canard negre, canard pegonier, canard religiós, canard serra, canard serraire, canard siblaire, canard sauvatge, canard variat, sensa parlar de totei sei noms qu’an pas canard dedins : cacharèu, còu-vèrd, culheràs… e me vau arrestar aquí de vos canardar !
Empacha pas qu’ambé tot aquò, que fuguetz caçaire, païsan, lingüista ò ornitològue, avètz ben besonh de sacher nedar coma eles per pas vos i negar !…
Jean-Yves ROYER
