Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest diménegue (dimenge) dins « La Provence », edicion deis Aups.
Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de dètz-e-sèt ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Cronica per aqueu dimènegue 26 d’abriu dau 2015 en lenga nòsta
Per l’Agachaire
Sant Febadi
Entre lo molon de santas e de sants que la Glèisa catolica festeja encuei, avèm un Febadi, que sembla un pauc de l’autre monde. E pasmens aqueu Febadi èra just un avesque d’Agen, emai aguèsse viscut au sègle IV.
Es pas tròp conoissut : son nom se tròba soncament pas dins lo diccionari de Mistral, que pasmens i ne’n mancon gaire des òmes celèbres dau Miegjorn. Pas pertot per aquò : doas glèisas li son consacradas, e aguet autre temps una confrariá a son nom. Pasmens, a agut un ròtle fòrça important dins l’istòria dau crestianisme.
A l’epòca, les crestians sabián pas tròp coma se despatolhar d’aquel afaire d’un solet Dieu en tres personas, que fau ben dire qu’a pas gaire d’évidéncia… Un teologian libian d’origina berbèra, Ari, afortissiá que lo Fiu, per Dieu que siegue, o èra pas tant coma son Paire, d’abòrd qu’èra mortau. E bota, l’arianisme èra pas luenh de ganhar la partida…
Es aquí que lo Febadi denonciet aquela eretgia, e anet li plaidejar còntra a un concili, onte se faguet d’alhors un pauc engarçar per l’emperaire que l’aviá convocat. Mai fin finala l’arianisme fuguet pasmens fòrabandit, e desenant les crestians deguèron creire a un solet Dieu en tres personas…
Sant Febadi, eu, son sei relíquias que, dins l’encastre dei Guèrras de Religion, fuguèron divisidas e esparpalhadas un pauc dins Aquitània tota…
Jean-Yves ROYER
