Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest diménegue (dimenge) dins « La Provence », edicion deis Aups.
Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de dètz-e-sèt ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Cronica per aqueu dimènegue 17 de mai dau 2015 en lenga nòsta
Per l’Agachaire
Santa Restituda
Sabo pas tròp coma vai, mai avèm de jorns onte la Glèisa festeja de desenats de sants e de santas, e d’autres onte n’i a quasiment pas. Encuei per exemple se pòdon comptar sus lei dets d’una man… Dins lo nombre avèm una santa berbèra, naissuda sus la còsta que li diriam ara de tunisiana. La sònon santa Restituda d’Africa, ò encara d’Abitene.
Crestiana, coma fòrça monde ailà de son temps, fuguet martirisada en 304, amb un cinquantenat de collègas. Mai ses torturas a’n ela fuguèron especialas. Li tanquèron de clavèus dins les pès, avans de l’estacar de ses peus – de tant qu’èron lòngs – a una biga onte la foitèron. Après aquò, la botèron sus una barca emplida d’estopa embugada de rosina e de pega de quitran, e la menèron en nauta mar, tirada per una autra barca. Ailà li metèron fuec. Mai vaquí pas que lei flamas se virèron còntra eles, e son lei mariniers que fuguèron cremats ! Restituda ela fuguet pas gis tocada, e un angi li menet la barca jusqu’a la còsta italiana.
Cresètz qu’ailà, adonc, arribet viventa ? E bè non, pas mai… Demandet de ganhar lo cèu tot d’un temps, e ansin fuguet fach. Mai sus lo ribairés istava una santa frema, qu’un angi l’aviset de l’afaire en sòmi. Ela l’anet reculhir, ensebelir, e li bastissèron puei una glèisa. D’aquí son culte s’espandisset en Itàlia, en Corsega, emai en França…
Jean Yves ROYER
