Sant Fiacre
Aqueste sant, Irlandés de naissença, que viviá au sègle VII, sempre representat en monge amb una aissada en man, es conoissut coma patron dei jardiniers, emai garissèire dei morenas (emorroïdas)… D’onte li venguèron aqueles especialitats, qu’an pas gaire de rapòrt entre elei ?
Un avesque que li disián Faron li aviá donat una tèrra, que pòsque l’i establir un convent. Aquí, recebiá les paures, e li fava la caritat, e en mai d’aquò garissiá lei malauts en li impausent lei mans. Coma venián de mai en mai nombrós, demandet a Faron mai de tèrra per se regrandir, faire un grand jardin per aguer de lieumes per noirir aquelei romieus, e l’i plantar d’èrbas medicinalas que, de tot segur, li ajudarián a garir sei malauts.
L’avesque li respondet que li donariá tota la tèrra e lei bòscs que podriá delimitar de sei mans dins una jornada de travalh. Mon Fiacre se metet a pregar e, rebalent son baston darrier eu, tiret camin. Lo baston te fasiá a mesura un grand valat, que tot de lòng les aubres que tocava l’i cabuçavon dedins.
Una frema que vesiá aquò anet cridar qu’èra de tot segur de mascariá ! Fiacre, maucorat de l’acusacion, s’assetet sus una pèira gròssa, que d’esperela se cavet e venguet mofla per li faire un bòn sèti. D’aquí l’idèia de li far patronar lei jardiniers, e ajudar lo monde qu’aviá de mau per s’assetar…
Jean-Yves ROYER
