Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest diménegue (dimenge) dins « La Provence », edicion deis Aups. Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de vint ans, lo 18 de junh de 1997. Òsca !
Cronicas, dau 23 de julhet de 2017 en lenga nòsta per l’Agachaire
Santa Bregida
Lo nom de la santa dau jorn – aquela que soleta citon nòstes cartabèus – de tot segur que per ara a un ressòn qu’auriá pas agut l’an passat a la mema data, anniversari de sa mòrt en 1373.
Sabo pas se, coma èra de mòda fai puei pas tant de tèmps, lei droletas que van nàisser dins lei cinc ans que vènon van recebre coma pichon nom aqueu de la Promiera Dòna que rèsta au palais de l’Eliseu… Mai per ara, es a’n ela que l’òm pensa d’intrada a prononciar aqueu mot.
D’autant que la santa que ne’n recebet ela lo nom es estada facha en 1999 (a la dubertura dau sinòdi des avesques sus Euròpa), per lo papa Joan-Pau II, una des patronas de l’Euròpa : una causa que son òme n’a fach un des tèmas de sa politica…
Li diam pereu santa Bregida de Sueda, d’abòrd qu’èra una nòbla dau païs, que lèu ne’n faguet sa patrona e que demòra celèbra mai que mai dins les païs d’Euròpa dau nòrd. Patrona encara ei dei romieus, ela que, pron vièlha dejà, ne’n faguet pasmens lo viatge d’en Tèrra Santa.
La pauretat viscuda de sa vida e sei fondacions de convents nos interesson pas tant nautres aicí que lo fach que fuguet consultada per les papas d’Avinhon, aquò per ses profecias e revelacions.
Mai la posteritat a notat subretot que menet cotria sa vida de santa e sa vida publica, sensa oblidar sa vida d’esposa e de maire. Tot aquò en meme tèmps…
Jean Yves ROYER