Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest diménegue (dimenge) dins « La Provence », edicion deis Aups. Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de vint ans, lo 18 de junh de 1997. Òsca !
Cronicas, dau 01d’octobre de 2017 en lenga nòsta per l’Agachaire
Vegetarisme
Aqueste promier d’octòbre, ei la jornada mondiala dau vegetarisme. Lòngtemps, lei vegetarians an semblat de monde tot plen brave, mai bensai un pauc caluc. D’originaus qu’avián pasmens sovent quauqua ren d’un pauc sectari. N’ai agut conoissut que favon lo repròchi a’n aqueles qu’èron pas coma elei de brifar de cadabres…
Encuei, lei rasons mancon pas de pas manjar tant de carn, subretot quand sòrte d’aquela produccion industriala ont aqueles paurei bèstias son amolonadas e esquichadas dins de condicions que semblon pas de crèire, e que ses productors se gardon ben de mostrar…
Ieu siáu pas d’aqueles que manjon de carn a cada repais, ni soncament cada jorn, e m’arriba de restar de setmanas entieras (au moment de la salada des champs ò dei bolets…) de pas li tocar. Mais d’aquí a jamai empassar ni de viandas, ni de pèis, aquò me semblariá de figas d’una autra banasta…
Subretot quand veso que ara lo vegetarisme mena sovent au veganisme, onte refuson tot çò que vèn dau monde animau. Plus question de portar de lana, qu’aquò es esplechar la motonalha, nimai de seda, qu’ei far trabalhar lei manhans per nautrei !… D’autant que lei justificacions ecologistas, aicí valon plus gaire. Se volètz plus metre de soliers de cuer, d’abòrd qu’aquò ei de pèus de bèstias, n’auretz de plastic… E visca la quimia e ses industrias !
Jean Yves ROYER
