Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest diménegue (dimenge) dins « La Provence », edicion deis Aups. Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de vint ans, lo 18 de junh de 1997. Òsca !
Cronica, dau 22 d’abriu dau 2018 en lenga nòsta per l’Agachaire
Lo Feuse
Restarem mai esta setmana au calendier revolucionari, que consacrava aqueu jorn, Tridí 3 de Floreal, au feuse.
Lo mot (qu’a de sinonimes) pòt èsser pereu femenin, e un endrech onte n’i a tot plen pren un nom que sembla mai a’n aqueu de la planta en francés, bòrd qu’es una feusiera, ò feugiera.
Dins la campanha forcauqueirenca avem un ròdol que li diam ansin, e qu’una capèla ne’n pòrta lo nom despuei lo sègle XII. I anem en romavatgi cada annada lo dijòus de l’Ascension, mai l’i ai jamai agut vist de feuses. Bensai que n’i aviá autre temps ? Alevat que lo tèrme recurbèsse un mot ancian qu’es plus estat comprés ?
Coma que siegue, es una des plantas que de pichòt me pivelavon, benlèu justament perqué quand l’estudiaviam a l’escòla semblava a ren que conoissiam, e que sei formas curiosas nos estonavon ?
Lo promier còp que ne’n veguèron èra en Ardecha, onte fasiam un camp d’escots. Me semblava una mena de meravilha de ne’n trobar en tala quantitat, emai tant nautas ! Pus tard ne’n rescontrèro aicí, entre la Còla e Fontiana, mai èron pron pichonetes e just d’unes parèus se corrián a l’après…
Subretot, ei son imatge que nos veniá dins lei matins d’ivèrn, quand lo gèu de la nuech n’aviá cubert nòstei vitras, onte lei badaviam sensa comprendre come de formas ansin li podián ben venir, de tant extraordinàries qu’èron…
Jean Yves ROYER