Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest diménegue (dimenge) dins « La Provence », edicion deis Aups. Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de vint e un ans, lo 18 de junh de 1997. Òsca !
Cronica, dau 01 de julhet dau 2018 en lenga nòsta per l’Agachaire
Lo Giròfle
Tridí 13 de Messidòr : jorn dau giròfle au calendier republican. Coma les autres espécias, son estats conoissuts e apreciats pron d’ora dins nòstes païs, d’abòrd que sa pòrta d’entrada pricipala n’es estada Marselha, que lei delargava puei enluec mai, a començar per Provença tota. Notarem que lei Jusius son estats fòrça presents dins aqueste comèrci.
Lòngtemps l’emplegueriam tant coma remèdi que coma aromata. Ansin un receptari dau sègle XV lo dona per la caganha : « A cors de ventre per mal que sia, pren de mentastre e clavels de giròfle e de pebre. » Segon lo meme libre, èra un remèdi veterinari per l’asma : « A bèstia que a còrpols, pren clavels de giròfle e nòse muscada, gingembre e galengar. »
Rintrava pereu dins d’emplastres còntra lei dolors de tota origina, e aquel emplec es estat duradís. Me soveno que ma grand, quand aviá una dent cariada, li tancava dins lo trauc un tròç de clavèu de giròfle per plus aguer mau. Se durava, finissiá par anar au dentista, mai eu per l’anestesiar dau temps de la tractar, emplegava tanben un produch que sentiá fòrt a giròfle !
Sabo pas se sa forma ̶ e son nom ̶ n’ei l’encausa, mai en cosina se tancava mai que mai. Dins una ceba per lo bolhit, coma se fai encara, mai pereu dins de nòses per les confire. Ce qu’es atestat en Provença dins les còmptes dau rèi Rainier.
Jean Yves ROYER
